خط به خط اشک نویسی مرا می خوانی

خط به خط اشک نویسی مرا می خوانی
رفتنت رفتن جان است، خودت می دانی
مثل هر بار که بستی و نرفتی، این بار
چمدان باز کن و باز بگو میمانی
هی مرا پس زدی و پیش کشیدی، نکند
پای برگشت نداری که مرا میرانی؟
به روی قالی 9 متری ما
خشک خواهد شد از این غصه که می افشانی
هرچه گفتم که بمان، فایده انگار نداشت...
رفتنت، رفتن جان است، خودت می دانی!
رضا احسان پور