تاکه مرا دید به حالم گریستساعت خوابیده حواسش به چیست مردن تدریجی اگر زندگی ستطاقت فرسودگی ام هیچ نیستدر پی ویران شدنی آنی اممن که منم جای کسی نیستم #علیرضا آذر