باورم کن

باورم کن
تا از شکافِ سختِ سنگ
برویم همچو گل،
تا از کناره هایِ چشم تو
نقش زنم زیباترین
خطوطِ شکسته یِ همیشه بودن،
تا از بسترِ سرخ فامِ لبانِ تو
بسازم هزار رگِ خونین به نام تو،
تا ایمان بیاورم به عشق ، به تو
و از گلوگاهت
صد چلچله یِ در بند رها سازم
تا به مرزهایِ منحنیِ اندامت
دسته دسته پرنده یِ مهاجر روان سازم،
به نامِ تو سلام بر شبِ عاشق
که از شکوهِ تو
چادرِ سیاه به سر کشیده
و دکمه هایِ پیراهنت را
ستاره یِ رختِ خویش کرده است

#عارف_اخوان

💫 🌾