با من تو بمان شور به عالم بکشانم

با من تو بمان شور به عالم بکشانم
تا مزه ی عشق به کامت بچشانم

با من تو بمان و بسُرا مستی من را
آن دم که تَوهُم به حقیقت برسانم

بامن تو بمان بی تو مباد سرنوشتم
با من که تو را، کوی تو را جان بفشانم

با من تو بمان حافظ من باش همی
آخر همه را سجده کنانت به مقابل بنشانم

با من تو بمان عشق من، عمر ترانه ام
گویی که منم مولانا و تو شمس زمانم

با من تو بمان راه به جایی که ندارم
آغوش تو هر لحظه مرا جان برهانم