برهنه شودر شعر منو هراس مدارکه با واژگانم می پوشانمتتن مرابه شعله ی بوسه ایخاکستر کنو باد را بگومرا با خودبه سرزمینی بَردکه شانه های مردمانشاز بار ملامت عشقآسوده است ...((محمد شیرین زاده))