دستانت را میگیرم

دستانت را می‌گیرم
و آرام در گوشت می‌گویم:
دوستت دارم...

سیب‌های سبز دماوندی سرخ می‌شوند
انارهای ترش نوشهری شیرین
و خرمالوهای کال کرجی، یکجا می‌رسند..

با لبخند، پشت چشمی نازک می‌کنی
دستت را می‌کشی و می‌گویی:
خوب، بس است دیگر

می‌گویم: تصدق نگاهت
مگر قرار است دست‌هایت تمام بشود؟!
پس نگهش می‌دارم
بیشتر؛ خیلی بیشتر
مثلاً تا آخر دنیا...