ما همه آدمهایی هستیم که گذشته را یدک

ما همه آدم‌هایی هستیم که: «گذشته را» یدک
می‌کشیم و سَلانه سَلانه به سمتِ آینده
می‌دویم با کوله‌باری "پُر از خاطره و احساسِ"
مرده! سنگین‌تر از نگاهِ شب می‌دویم و خسته
می‌شویم، آن‌قدر خسته می‌شویم که:
خودمان‌را هم در روزمرگی‌هایمان گُم می‌کنیم
آن‌قدر خسته که: در میانِ سیاه و سفیدی‌های
زندگی خودمان را بین جدول خیابان‌ها
جا می‌گذاریم، ما «گذشته را یدک می‌کشیم»