اینجا ایرانه یه گربه ی هفت هزارساله که زندست تاو

اینجا ایرانه یه گُربه ی هَفت هِزارساله ، کِه زِندَست تاوَقتی که نَفتِ خام داره..
اینجا چهارفصله ولی تو دلِ مَردُمِش ، فقط برف زمستونو سَرمایه داره
اینجا آیینه ها تو رو به تو نِشون نِمیدن ، بِبین گربه منو به کجا کشونده میگم!
مَردم همه توی رویاهاشون قَدم میزَنَن ، تَقدیرو واسه هَمدیگه رَقَم میزنن
اینجا چوبه ی داره تَنبیه اِنحراف ، واژه ی تَظاهُره مَعنیِ اِحترام
اینجا آبرو سی دی تو دَسته بَچَته ، چیزی که دستتو بِگیره دَست حَسرته
اینجا دین مَن توجیه کِثافت کاریه منه ، تو یه مُجرِمیو حُکمِ اِسارت دادی به تَنت
چی دوست داری بِشنَوی اَز این بَشر ، خواهر روسَری سَرت کُن که مَن تَحریک نَشَم ؟!؟
اینجا صَف اَول نَماز پُست و مَقامه ، عِلم و تَجرُبه رو اَز بِین بُرده رَوابط
اینجا ریش بِذار یَقه بِبَند کارِت رو غَلتکه ، خَنجرو غَلاف کُن بِشو وارد تو مَحلَکه
اینجاگُفتَن حَقیقَتَم جَواز نَداره ، اونقدر مُشکل داری که واست حَواس نذاره
اینجا بَچه ی 10ساله قَمه به دَسته ، مَرض غَرب زَدگیه حالا زَده به نَسله

اینجا خاک اَجداد مَنه ایران مَن ، داره هَر روز بازم میشه ویرانه تَر
چرا عادت داری بالاسَرت شَلاق باشه ؟ وَقتی ستاره ای نداری تو شَبهات آره
بِنویس با خون مَردم بی سِتاره ، بِنویس اَز جَوونی کِه زِندانو پیشه داره
بِنویس عاقبت ماها دَر به دَرییه ، اینجا ایرانه گُربه ی قَلبِ زَمینه

اینجا زِندگی نِمیکُنَن نَفَس میکشَن ، طَعم خون بَرادرو اَز رو هَوَس میچِشَن
اینجا مادربُزرگامون قِصه نِمیگَن ، آخه بچه ها دیگه تهِ قِصه رِسیدَن
اینجا منتو به تَلاش تَرجیح میدن ، سَر صَندلی تو مِترو هَم دَرگیر میشَن 
اینجا گوش های مَردم شُعار پَرستن ، به هَم میگن پیدا نِمیکُنی تو هارتَر اَز مَن ! 
آخه تَفریحِ سالِم جَوونا سیگاریه ، دُختَرو زَمین زَدَن اَز روی بیکاریه 
اینجا ایرانه و از بالا خُشگله هَمین ، توش که بیای یه چیزایی هست مُشکِله نَگی
اینجا جای بَحثای سیاسی فَقَط تو تاکسیه ، مُهندس مَملِکتم پُشت دَخلِ واکسیه
اینجا نابغه هامون هَمشون بورسیه تو غَربَن ، نَخوانم بِرَن مَجبورن راضی بِشن قَلبَن
اینجا هَرکی به خودش میگیره ژِست سَرباز ، حَتی پَرنده ها هَم نَدارن حِس پَرواز
اینجا واسه ی خودش داره هر کی قِبله ای ، کَسی فِکر تو نیست تا وَقتی زِنده ای
کِناره هَر راه راست هِزار تا بیراهه هََستش ، آینده ای نداری چون ایران بیماره نَسلِش


تا بِخوای بِجُنبی پُشتیا زیرت میکنن ، خیلی راحت سَختیا پیرت میکُنن
چِشمای مَنه بازم میشه از غَم خیس ، قَلمو میندازم تَوانی تو دَستم نیست
فَقط با رفتن راه میشه به جایی رِسید ، اینجا واسه رسیدن راهی جُز رَفتن نیست

اینجا خاک اَجداد مَنه ایرانِ مَن ، داره هَر روز بازم میشه ویرانه تَر
چرا عادت داری بالاسَرت شَلاق باشه ؟ وَقتی سِتاره ای نَداری تو شَبهات آره
بِنویس با خون مَردم بی ستاره ، بنویس از جَوونی که زندانو پیشه داره
بنویس عاقبت ماها در به درییه ، اینجا ایرانه گربه ی قلب زمینه ....

#وَطَنَم:)