کاش باران بگرد

ﻫﺮ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻓـــــﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ !
ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔــﺘﻪ ﺍﺳﺖ !
ﺑﻬــــﺎﻧﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ !
ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺧـــﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﻟـــﺪﺍﺭﯼ ﺩﻫﺪ !
ﻓـــﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ !
ﺗﺎ ﺍﺑـــــﺪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ !
ﻗﺼﻪ ﺩﻟـــﺪﺍﺩﮔﯽ ﻭ ﻋــــﺎﺷﻘﯽ !
ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﻣﺘﻨــــﻔﺮ ﺷﻮﯼ ! ﺑﺒُــﺮﯼ ! ﺩﻭﺭ ﺷﻮﯼ !
ﺳﺎﯾـــﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﯿــــﺮ ﺑﺰﻧﯽ !
ﺑﺎﺯ ﻫـــﻢ ﻫﺴﺖ ! ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﯾﮑـــــ ﭼﯿﺰﯼ ! ﯾﮏ ﺟــــﺎﯾﯽ !
ﺗـــﻮ ﺭﺍ ﭘﺮﺕ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺑﻪ ﺗـﻤﺎﻡ ﺧﺎﻃـــــﺮﺍﺕ ﺧـــــــــــﻮﺏ !
ﻭ ﻓﻘـــــﻂ !
ﺣـــﺴﺮﺕ ﺑـــــﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧــــﺪ ...

کاش باران بگيرد …
کاش باران بگيرد و شيشه بخار کند…
و من همه ي دلتنگيهايم را رويش “ها” کنم…
و با گوشه ي آستينم همه را يکباره پاک کنم … و خلاص…

افسانه را رها کن ، دوری دوستی کدام است ؟
فاصله هایند که دوستی را میبلعند
من اگر نباشم دیگری جایم را پر میکند ، به همین سادگی
عاشقی دانی چه باشد ؟ بی دل و جان زیستن

جان و دل بر باختن ، بر روی جانان زیستن

سوختن در هجر و خوش بودن به امید وصال

ساختن با درد و پس با بوی درمان زیستن
خدای من
نه ان قدرپاکم که کمکم کنی ونه ان قدربدم که رهایم کنی
میان این دوگمم
هم خودراوهم توراازارمیدهم
هرچقدر تلاش کردم نتوانستم انی باشم که توخواستی
وهرگزدوست ندارم