قبل از عاشقی زندگی بازی بچه گانه بود

دور میشوی و آرامش مرا گرفتار جزر و مدی بی حد میکنی...
دور که میشوی و تتهاییت را در آغوش میگیری متلاطم میشوم...
من به تتهاییت حسودی میکنم وقتی سهمش از با تو بودن بیش از من است.
برخلاف تمام دخترهای این شهر که دنبال شانه اند و تکیه گاه، من در حسرت تکیه کردن تو به شانه هایم میسوزم...
اگر روزی از من بپرسند بزرگترین آرزویم چیست بدون لحظه ای درنگ میگویم:
پله ای باشم در مسیری که تو از آن میگذری...
پلی باشم روی رودخانه ناملایمات زندگی ات...
درختی باشم شایسته سایه انداختن روی چهره مردانه و خسته ات...
برای من تمام دنیا روی حرف اول نام تو می چرخد...
اصلا تمام این سی و چند ساا را از خدا عمر گرفتم برای همین چندصباح عاشق تو بودن... بقیه اش بازی بچه گانه بود...
آدم عاشق که میشود تازه آدم میشود. از اینجاست که آدم اوج میگیرد...
از همین دردهای بی درمان عاشقی...
از همین هجرها، طعنه ها، نیشخندها، ناامیدی های نوسان دار، دویدنها و نرسیدن ها و باز دویدن ها...
تا آدم عاشق نشود، نسوزد، موسفید نکند در عشق، هجران نچشد، آبرو نبازد، نشکند که آدم نمی شود...
قبل از عاشقی تمام عمر بازی بچه گانه بود...
راستی از چه می گفتم؟ از دوری، از عشق، از چشمهای کم سو شده ام، از تو... از حرف اول نامت...
از...
#حضرت_یار
#به_وقت_دلتنگی
#عاشقانه