ای ﻫﺮزه ﮔﺮد

ای ﻫﺮزه ﮔﺮد
ﮔﺮد رﻫﺶ اﺷﮏ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﯽ ؟
ﻣﻔﺸﺎن ، ﻣﮑﻦ ﺗﻮ ﻣﻮی ﭘﺮﯾﺶ ازﻓﺮاغ او
زاری و ﮔﺮﯾﻪ و ﺟﺰع و درد ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﯽ ؟
####
ﻟﺨﺘﯽ ﺧﺪای را ﺑﻪ ﺧﻮد آی
ﻋﺸﻖ درد ﻧﯿﺴﺖ
درد ﻣﻦ و ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ زﮐﺮده ﻫﺎﺳﺖ
ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺑﻪ ﺑﺨﺖ و ﻃﺎﻟﻊ و ﺗﻘﺪﯾﺮ ﺑﻬﺮ ﭼﯿﺴﺖ ؟
####
ﮔﺮدوﻧﻪ زﻣﺎن ، ﺑﺴﺎن ﺗﻮ ﺑﺎرﻫﺎ
دل ﻫﺎی زﺧﻢ ﺧﻮرده و ﻣﺎﺗﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ دﯾﺪ
ﯾﺎ ﺻﺪﻫﺰارﺑﺎرﺑﻪ ﯾﮏ روزوﺷﺎﻣﮕﺎه
ﺗﺎراج ﻗﻠﺐ ﻫﺎی ﭘﺮازﻋﺸﻖ را ﺑﺪﯾﺪ
####
ﯾﮏ ﺻﺒﺢ ، ﺷﺎﻫﺪ دودل ﻣﺴﺖ و ﺑﯽ ﻗﺮار
ﺳﺮﮔﺮم ﻋﺸﻖ ﺑﺎزی و آوازو ﻗﺼﻪ ﺑﻮد
اﻣﺎ ﭼﻪ ﺳﻮدﺷﺎم دﮔﺮ اﺧﺘﺮ زﻣﺎن
ﺷﺎﻫﺪﺑﺮاﻧﻔﺼﺎل وﺟﺪاﯾﯽ وﻏﺼﻪ ﺑﻮد
####
ﮔﺎه آﺳﻤﺎن آﺑﯽ و درﯾﺎی ﻧﯿﻠﮕﻮن
ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﺮه زدﻧﺪ ، دودل ﭘﺎک و ﺧﺴﺘﻪ را
ﮔﻪ ﺑﺎ ﻫﺰارﺣﺴﺮت و اﻧﺪوه ﺑﯿﺸﻤﺎر
دﯾﺪﻧﺪ ﻗﻠﺐ ﭘﺎره و ﻗﻔﻞ ﺷﮑﺴﺘﻪ را
####
ﺑﮕﺬارﮔﻮﯾﻤﺖ دل ﻫﺮزه ﻧﺸﯿﻦ ﻣﺴﺖ
ﺗﻮﺧﻮد ﻟﮕﺪ ﺑﻪ ﻗﻤﺮی اﻗﺒﺎل ﻣﯿﺰﻧﯽ
ﺑﻬﺮﻓﻨﺎی ﻣﻘﺼﺪوﻣﻌﺸﻮق ﺑﯽ اﺳﺎس
آﺷﻮب ﺑﺮزﻣﯿﻦ وﺛﺮﯾﺎ ﻫﻤﯽ زﻧﯽ
####
ﺑﮕﺬارﮔﻮﯾﻤﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ
ﻋﺸﻖ ﻫﺎ ﺑﻼﺳﺖ !
ﺑﮕﺬارﮔﻮﯾﻤﺖ
ﺳﺨﻦ ﻋﺸﻖ ﺑﯽ ﺑﻬﺎﺳﺖ !