من عمقِ فاجعه را از عمقِ شیارِ پیشانیِ کارگرجوانی فهمیدم

من عمقِ فاجعه را از عمقِ شیارِ پیشانیِ کارگرجوانی فهمیدم ،
که دیروقت از سرِ کارش بر می گشت ،
اما پولی برایِ خریدِ نان هم نداشت ...
هیس ...
کارگرها نان نمی خورند !

عمقِ فاجعه را از شرمِ نگاهِ زنِ متاهلی خواندم
که برایِ نسیه ی خوراکِ اهلِ خانه
به بقالیِ سرِ کوچه رفته
و با پیشنهادِ بی شرمانه ی مردِ بقال رو برو شده بود ...
هیس ...
زن های نجیب ، سکوت می کنند ... !

عمق فاجعه را در دستانِ واکسیِ کودکی دیدم
که برایِ تامینِ دارویِ پدرِ سرطانی اش ،
ترک تحصیل کرده بود ...
هیس ...
کودکان ، اعتراض نمی کنند ...

من عمق فاجعه را وقتی فهمیدم ،
که انسانیتی نبود ،
تا برای این مردم تفسیرش کنم ... !
فاجعه ی قرنِ اخیر ،
آنقدر عمیق است
که هزاران گاندی و مادر ترِزا هم از پسِ جبرانش بر نخواهند آمد ...
انسانِ ظالم ، حرفه اش ستم کردن است ،
فاجعه ماییم ؛
که سکوت می کنیم !

#نرگس_صرافیان_طوفان


پ.ن: دیشب گذاشتمش پاکش کردید ...
مرگ بر کسایی که حمایت میکنن از ظالم ...

#مرگ_بر_ظالم