برای به یاد آوردن یه نفر یه بهانهی کوچیک کافیه اما کی میدونه برای ...


برای به یاد آوردن یه نفر، ‌یه بهانه‌ی کوچیک کافیه، اما کی می‌دونه برای فراموش کردن، چند سال باید بگذره؟ از کجا معلوم که با مرگ، همه‌ی خاطرات فراموش می‌شن؟ کاش آدم آرزوهاش رو توی دنیا بذاره، خاطراتش رو به گور ببره.
توی قدیمی‌ترین عکسها، همیشه یه نفر هست، که هیچ‌وقت لبخندش کهنه نمی‌شه.
یه روز همه‌ی آدما، می‌رن سراغ یه عکس قدیمی، کنار یه عشق قدیمی، زل می‌زنن به یه بغض قدیمی و می‌گن؛ «خیلی ممنون، که یه روز با تمام وجود دوستم داشتی»
دیدگاه ها (۱)

یک وقتایی بشین و خلوت کننگاهی به اطرافت، به خوشبختی هاتبه کس...

#دارم_میرم_از...

دلم برف میخواهد...برفی سفید که همه جا را فرا بگیرد...اطراف خ...

بی تو برای تو مینویسم...که شاید روزی کسی به تو بگوید که برای...

نه خوب شده نه بد ولی نظر بدیدتک پارتیاسم: آخرین فنجان قهوه*ص...

یادته همیشه می گفتم دوس دارم از دور ببینمت؟ بعد تو لجباز می ...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط