جشن امردادگان

جشن امردادگان:
در گاهشماری ایرانی روز هفتم هر ماه امرداد روز نام دارد.
شن امردادگان در امرداد روز (روز هفتم) از امرداد ماه است و به امشاسپند امرتات (امرداد) تعلق دارد که مظهر جاودانی و تندرستی و دیر زیستن است.


امردادگان تجلی صفت جاودانگی هستی است. این جشن فرصتی است که به رهروان وادی هستی یاد آوری شود که مرگی در بین نیست و آنچه هست تداوم زندگی است.

امردادگان روزیست که باید بیشتر و بیشتر به این گفته ی بزرگترین چامه سرای این سرزمین یعنی حافظ بیاندیشیم:

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق

ثبت است بر جریده ی عالم دوام ما


امرداد(مرداد) و امشاسپندان:

باید توجه داشت که «اَ» در زبان باستانی نشانه منفی بوده است و همین باعث می شود که «امرداد» معنای بی مرگی و جاودانگی به خود بگیرد. پس «مرداد» واژه ی اشتباهی است که امروز استفاده می شود. هر چند منظور ما از «مرداد» همان «امرداد» می باشد.

ایزد امرداد یکی از هفت امشاسپند می باشد و نماینده ی آخرین مرتبه ی کمالات است.

تمام ایزدانی که در اندیشه و آیین ایرانیان جای داشته اند بیشتر شبیه مفاهیم والای عرفانی و فلسفی می باشند و شاید به مرور زمان شکل فرشته و ایزد به خود گرفتند. این موضوع با توجه به گات ها بیان می شود که از کهن ترین متون ایرانی است و در آن امشاسپندان حالت ایزد ندارند و به عنوان صفات خدای جهان آفرین بیان شده اند و رسیدن به هر یک از امشاسپندان به منزله قدمی در راه کمال است.

برای دانش بیشتر درباره هفت امشاسپندان بنگرید به: هفت



امرداد ایزد همکار خرداد و مسئول گیاهان، بر روی زمین است و همه جا نام او با خرداد می آید. معنی نام او بی مرگی و جاودانگی است و از اوست که زندگی در جهان جریان دارد.



امردادگان در منابع:

ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه چنین می نویسد:

مرداد ماه [که] روز هفتم آن روز مرداد است و آن را عید می گیرند و به واسطه توافق دو نام مردادگان گویند و معنای مرداد آن است که مرگ و نیستی نداشته باشد و مرداد فرشته ای است که به حفظ گیتی و اقامه غذاها و دواهایی که اصل آن نبات است و مزیل جوع و ضرر و امراض هستند موکل است.

ترجمه آثار الباقیه عن القرون خالیه ابوریحان بیرونی، ص ۲۵۰


بنا بر روایت برهان قاطع، جشن امردادگان را «جشن نیلوفر خوانند و در این روز هر حاجتی از پادشاه خواستی البته روا شدی»

در حالی که به روایت بیرونی، جشن نیلوفر در ششم تیر ماه قرار دارد

برای دانش بیشتر بنگرید به: جشن نیلوفر



آذرباد مهراسپندان [۱] درباره امرداد روز می نویسد: امرداد روز، دارو و درخت نشان



پانویس:

۱- یا آتروپات مانسپندان، یکی از بزرگترین روحانیان زرتشتی دوران ساسانیان بوده و سالهای سال سمت موبدان موبد با او بوده است. از او دو رساله به خط پهلوی بر جای مانده است.

بن مایه ها:
بیرونی. مترجم: اکبر داناسرشت. ترجمه آثارالباقیه عن القرون الخالیه. تهران: کتابخانه خیام به شرکت مترجم. چاپخانه شرکت طبع کتاب، ١٣٢١
فریدون جنیدی. زروان. چاپ اول، تهران: بنیاد نیشابور، ١٣۵٨.

عبدالعظیم رضایی. اصل و نسب و دین های ایرانیان باستان. چاپ ششم، تهران: دُر، ۱۳۸۱، ISBN 964-6786-14-6.
#ما_ایرانی_هستیم