ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﺣﻮﺍﻟﯽ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺑﺴﺎﻃﺶ ﺭﺍ ﭘﻬﻦ
ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﺣﻮﺍﻟﯽ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺑﺴﺎﻃﺶ ﺭﺍ ﭘﻬﻦ
ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ، ﻓﺮﯾﺐ ﻣﯿﻔﺮﻭﺧﺖ ....
ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻭﺭﺵ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ، ﻫﯿﺎﻫﻮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ
ﻫﻮﻝ ﻣﯿﺰﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ...
ﺗﻮﯼ ﺑﺴﺎﻃﺶ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻮﺩ : ﻏﺮﻭﺭ ، ﺣﺮﺹ ، ﺩﺭﻭﻍ ﻭ
ﺟﻨﺎﯾﺖ ، ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺒﯽ ﻭ ...
ﻫﺮ ﮐﺲ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯿﺨﺮﯾﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺯﺍﯾﺶ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ .
ﺑﻌﻀﯽ ﺗﮑﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻗﻠﺒﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻭ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ
ﺭﻭﺣﺸﺎﻥ ﺭﺍ !!!
ﺑﻌﻀﯿﻬﺎ ﺍﯾﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯿﺪﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﯽ ﺁﺯﺍﺩﮔﯿﺸﺎﻥ
ﺭﺍ !!!
ﺷﯿﻄﺎﻥ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺩﻫﺎﻧﺶ ﺑﻮﯼ ﮔﻨﺪ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ ،
ﺣﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯿﺰﺩ ...
ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﻧﻔﺮﺗﻢ ﺭﺍ ﺗﻮﯼ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺗﻒ ﮐﻨﻢ ﺍﻣﺎ
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺫﻫﻨﻢ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ .
ﻣﻮﺫﯾﺎﻧﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ، ﻓﻘﻂ
ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺑﺴﺎﻃﻢ ﺭﺍ ﭘﻬﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﺠﻮﺍ ﻣﯿﮑﻨﻢ .
ﻧﻪ ﻗﯿﻞ ﻭ ﻗﺎﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺨﺮﺩ . ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ! ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﻭﺭ
ﻣﻦ
ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ . ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺩﻡ . ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ
ﻧﺰﺩﯾﮑﺘﺮ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻓﺮﻕ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ !
ﺗﻮ ﺯﯾﺮﮐﯽ ﻭ ﻣﻮﻣﻦ . ﺯﯾﺮﮐﯽ ﻭ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﯽ
ﺩﻫﺪ . ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﮔﺮﺳﻨﻪ ، ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻫﺮ ﭼﯿﺰﯼ
ﻓﺮﯾﺐ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻧﺪ .
ﺍﺯ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺑﺪﻡ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﺍﻣﺎ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯾﺶ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻮﺩ .
ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﻫﯽ ﮔﻔﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ
...
ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺴﺎﻃﺶ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ
ﺟﻌﺒﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﻻ ﺑﻪ ﻻﯼ ﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻮﺩ ،
ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺗﻮﯼ ﺟﯿﺒﻢ
ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ .
ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ : ﺑﮕﺬﺍﺭ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﮐﺴﯽ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ
ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺑﺪﺯﺩﺩ . ﺑﮕﺬﺍﺭ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﺍﻭ ﻓﺮﯾﺐ ﺑﺨﻮﺭﺩ .
ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪﻡ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﮏ ﺟﻌﺒﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﻣﺎ
ﺗﻮﯼ ﺁﻥ ﺟﺰ ﻏﺮﻭﺭ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﺒﻮﺩ !!!
ﺟﻌﺒﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﯾﺨﺖ !
ﻓﺮﯾﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ، ﻓﺮﯾﺐ ...
ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﻗﻠﺒﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ، ﻧﺒﻮﺩ ! ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ
ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺴﺎﻁ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺟﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ ، ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺩﻭﯾﺪﻡ .
ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﻟﻌﻨﺘﺶ ﮐﺮﺩﻡ . ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ .
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﯾﻘﻪ ﻧﺎﻣﺮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺩﺭﻭﻏﯽ ﺍﺵ
ﺭﺍ ﺗﻮﯼ ﺳﺮﺵ ﺑﮑﻮﺑﻢ ﻭ ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺑﮕﯿﺮﻡ .
ﺑﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺭﺳﯿﺪﻡ ، ﺍﻣﺎ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ، ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻧﺸﺴﺘﻢ
ﻭ ﻫﺎﯼ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ ...
ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ ، ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﯽ ﺩﻟﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ
ﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮﻡ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺷﻨﯿﺪﻡ ، ﺻﺪﺍﯼ ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺍ ، ﻭ ﻫﻤﺎﻥ
ﺟﺎ ﺑﯽ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺑﻪ ﺳﺠﺪﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﯿﺪﻡ .
ﺑﻪ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﻗﻠﺒﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ...
(( ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﻧﯿﺎﺯ ﺗﻮ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﯽ
ﺁﯾﺪ ، ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺗﻮ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ
ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﮐﺎﺭ ﮔﺸﺎﺳﺖ
ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ، ﻓﺮﯾﺐ ﻣﯿﻔﺮﻭﺧﺖ ....
ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻭﺭﺵ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ، ﻫﯿﺎﻫﻮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ
ﻫﻮﻝ ﻣﯿﺰﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ...
ﺗﻮﯼ ﺑﺴﺎﻃﺶ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻮﺩ : ﻏﺮﻭﺭ ، ﺣﺮﺹ ، ﺩﺭﻭﻍ ﻭ
ﺟﻨﺎﯾﺖ ، ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺒﯽ ﻭ ...
ﻫﺮ ﮐﺲ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯿﺨﺮﯾﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺯﺍﯾﺶ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ .
ﺑﻌﻀﯽ ﺗﮑﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻗﻠﺒﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻭ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ
ﺭﻭﺣﺸﺎﻥ ﺭﺍ !!!
ﺑﻌﻀﯿﻬﺎ ﺍﯾﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯿﺪﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﯽ ﺁﺯﺍﺩﮔﯿﺸﺎﻥ
ﺭﺍ !!!
ﺷﯿﻄﺎﻥ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺩﻫﺎﻧﺶ ﺑﻮﯼ ﮔﻨﺪ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ ،
ﺣﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯿﺰﺩ ...
ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﻧﻔﺮﺗﻢ ﺭﺍ ﺗﻮﯼ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺗﻒ ﮐﻨﻢ ﺍﻣﺎ
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺫﻫﻨﻢ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ .
ﻣﻮﺫﯾﺎﻧﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ، ﻓﻘﻂ
ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺑﺴﺎﻃﻢ ﺭﺍ ﭘﻬﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﺠﻮﺍ ﻣﯿﮑﻨﻢ .
ﻧﻪ ﻗﯿﻞ ﻭ ﻗﺎﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺨﺮﺩ . ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ! ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﻭﺭ
ﻣﻦ
ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ . ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺩﻡ . ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ
ﻧﺰﺩﯾﮑﺘﺮ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻓﺮﻕ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ !
ﺗﻮ ﺯﯾﺮﮐﯽ ﻭ ﻣﻮﻣﻦ . ﺯﯾﺮﮐﯽ ﻭ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﯽ
ﺩﻫﺪ . ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﮔﺮﺳﻨﻪ ، ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻫﺮ ﭼﯿﺰﯼ
ﻓﺮﯾﺐ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻧﺪ .
ﺍﺯ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺑﺪﻡ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﺍﻣﺎ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯾﺶ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻮﺩ .
ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﻫﯽ ﮔﻔﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ
...
ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺴﺎﻃﺶ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ
ﺟﻌﺒﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﻻ ﺑﻪ ﻻﯼ ﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻮﺩ ،
ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺗﻮﯼ ﺟﯿﺒﻢ
ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ .
ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ : ﺑﮕﺬﺍﺭ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﮐﺴﯽ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ
ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺑﺪﺯﺩﺩ . ﺑﮕﺬﺍﺭ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﺍﻭ ﻓﺮﯾﺐ ﺑﺨﻮﺭﺩ .
ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪﻡ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﮏ ﺟﻌﺒﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﻣﺎ
ﺗﻮﯼ ﺁﻥ ﺟﺰ ﻏﺮﻭﺭ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﺒﻮﺩ !!!
ﺟﻌﺒﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﯾﺨﺖ !
ﻓﺮﯾﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ، ﻓﺮﯾﺐ ...
ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﻗﻠﺒﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ، ﻧﺒﻮﺩ ! ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ
ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺴﺎﻁ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺟﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ ، ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺩﻭﯾﺪﻡ .
ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﻟﻌﻨﺘﺶ ﮐﺮﺩﻡ . ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ .
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﯾﻘﻪ ﻧﺎﻣﺮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺩﺭﻭﻏﯽ ﺍﺵ
ﺭﺍ ﺗﻮﯼ ﺳﺮﺵ ﺑﮑﻮﺑﻢ ﻭ ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺑﮕﯿﺮﻡ .
ﺑﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺭﺳﯿﺪﻡ ، ﺍﻣﺎ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ، ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻧﺸﺴﺘﻢ
ﻭ ﻫﺎﯼ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ ...
ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ ، ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﯽ ﺩﻟﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ
ﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮﻡ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺷﻨﯿﺪﻡ ، ﺻﺪﺍﯼ ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺍ ، ﻭ ﻫﻤﺎﻥ
ﺟﺎ ﺑﯽ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺑﻪ ﺳﺠﺪﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﯿﺪﻡ .
ﺑﻪ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﻗﻠﺒﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ...
(( ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﻧﯿﺎﺯ ﺗﻮ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﯽ
ﺁﯾﺪ ، ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺗﻮ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ
ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﮐﺎﺭ ﮔﺸﺎﺳﺖ
۵.۹k
۲۳ دی ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.