پَرت ز نورِ گریزانِ صبح، گل گون بود

پَرت ز نورِ گریزانِ صبح، ‌گل‌گون بود
تنت حرارت خورشید و بوی باران داشت

نسیمِ بالِ تو عطر گل ارمغانم کرد
که ره چو باد به گنجینه‌ی بهاران داشت