⊰ مصاحبه جین با "BAZAAR KOREA ":🐹🎙
⊰ مصاحبه جین با "BAZAAR KOREA ":🐹🎙
🎙: برای من، جین هم تجسم ستاره پر زرق و برق پاپ و هم زندگی ساده کیم سوکجینه، که هر دو رو به خوبی زندگی میکنه. چجوری تعادل بین این دوتارو حفظ میکنی؟
🐹: خب... من فکر میکنم در مورد استراحت کردنه. من ممکنه اغلب اینطوری بنظر نیام، اما در واقع یه آدم خیلی درونگرام. ضرب المثلی وجود داره که توصیف میکنه چجوری یه فرد میتونه احساس خستگی کنه. راستش، وقتی بیرونم همچین احساسی دارم. پس، با بازی کردن به تنهایی یا نوشیدن یه نوشیدنی با دوستای نزدیکم تو خونه شارژ میشم. وقتی با احساس شارژ کامل بیرون میرم، با لذت بیشتری کارمو مدیریت میکنم و این پروسه چرخه مثبتو ادامه میده.
🎙: گاهی وقتا، دلت نمیخواد بدون پوشیدن کلاه یا پوشوندن صورتت بری فروشگاه رفاهی؟ یا ای کاش میتونستی مثل روزهای کارآموزیت با مترو به خونه بری؟
🐹: هنوز بدون پوشش بیرون میرم و خوبه. من با دوستام به رستوران میرم و بدون کلاه به فروشگاههای رفاه سر میزنم. حتی اگه کسی منو بشناسه، اینطور نیست که بهم آسیبی برسونه.
🎙: با نگاهی به آهنگ های سولوی جین تا الان، به نظر میرسه که همیشه احساسات واقعیتو توی موسیقیت القا کردی. Epiphany منعکس کننده مبارزاتت با هویت و عزت نفسه، در حالی که Tonight بیانگر اشتیاق و گم شدنت بعد از از دست دادن حیوانات خونگیته. اگه Abyss اعترافی در مورد فرسودگی شغلی بود، The Astronut یادداشت خداحافظی برای ارمیه بخاطر وقفه سربازیه. تقریباً انگار برای بیان صداقتت آهنگ میخونی. آیا معتقدید که صداقت با بقیه طنین انداز میشه؟
🐹: به نوعی، من آهنگ هاییو با این ایده مینویسم که خوبه احساساتو به موسیقی منتقل کنم، به خصوص اونایی که نمیخوام نشون بدم اما به ناچار بیرون میان، اگرچه مطمئن نیستم که آیا صداقتم صد در صده (احساسات واقعی) یا نه.(میخنده).
🎙: فکر میکنی مهم ترین لحظه رشدت به عنوان یه خواننده و یه شخص چه زمانی بوده؟
🐹: لحظه ای بود که فهمیدم بقیه میتونن به خاطر من خوشبختیشونو پیدا کنن. از اون زمان به بعد، تلاش بیشتری کردم تا بقیه رو بخندونم و همچنین بیشتر تلاش کردم تا به آرمی اجراییو نشون ندم که بهش افتخار نکنم.
🎙: به طور خاص، آهنگ Abyss که توسط خودت ساخته شده طنین انداز شد چون جنبه ای از خودتو نشون داد که اغلب به آرمی نشون نمیدی. من به خصوص تحت تأثیر این جمله قرار گرفتم که "
🎙: برای من، جین هم تجسم ستاره پر زرق و برق پاپ و هم زندگی ساده کیم سوکجینه، که هر دو رو به خوبی زندگی میکنه. چجوری تعادل بین این دوتارو حفظ میکنی؟
🐹: خب... من فکر میکنم در مورد استراحت کردنه. من ممکنه اغلب اینطوری بنظر نیام، اما در واقع یه آدم خیلی درونگرام. ضرب المثلی وجود داره که توصیف میکنه چجوری یه فرد میتونه احساس خستگی کنه. راستش، وقتی بیرونم همچین احساسی دارم. پس، با بازی کردن به تنهایی یا نوشیدن یه نوشیدنی با دوستای نزدیکم تو خونه شارژ میشم. وقتی با احساس شارژ کامل بیرون میرم، با لذت بیشتری کارمو مدیریت میکنم و این پروسه چرخه مثبتو ادامه میده.
🎙: گاهی وقتا، دلت نمیخواد بدون پوشیدن کلاه یا پوشوندن صورتت بری فروشگاه رفاهی؟ یا ای کاش میتونستی مثل روزهای کارآموزیت با مترو به خونه بری؟
🐹: هنوز بدون پوشش بیرون میرم و خوبه. من با دوستام به رستوران میرم و بدون کلاه به فروشگاههای رفاه سر میزنم. حتی اگه کسی منو بشناسه، اینطور نیست که بهم آسیبی برسونه.
🎙: با نگاهی به آهنگ های سولوی جین تا الان، به نظر میرسه که همیشه احساسات واقعیتو توی موسیقیت القا کردی. Epiphany منعکس کننده مبارزاتت با هویت و عزت نفسه، در حالی که Tonight بیانگر اشتیاق و گم شدنت بعد از از دست دادن حیوانات خونگیته. اگه Abyss اعترافی در مورد فرسودگی شغلی بود، The Astronut یادداشت خداحافظی برای ارمیه بخاطر وقفه سربازیه. تقریباً انگار برای بیان صداقتت آهنگ میخونی. آیا معتقدید که صداقت با بقیه طنین انداز میشه؟
🐹: به نوعی، من آهنگ هاییو با این ایده مینویسم که خوبه احساساتو به موسیقی منتقل کنم، به خصوص اونایی که نمیخوام نشون بدم اما به ناچار بیرون میان، اگرچه مطمئن نیستم که آیا صداقتم صد در صده (احساسات واقعی) یا نه.(میخنده).
🎙: فکر میکنی مهم ترین لحظه رشدت به عنوان یه خواننده و یه شخص چه زمانی بوده؟
🐹: لحظه ای بود که فهمیدم بقیه میتونن به خاطر من خوشبختیشونو پیدا کنن. از اون زمان به بعد، تلاش بیشتری کردم تا بقیه رو بخندونم و همچنین بیشتر تلاش کردم تا به آرمی اجراییو نشون ندم که بهش افتخار نکنم.
🎙: به طور خاص، آهنگ Abyss که توسط خودت ساخته شده طنین انداز شد چون جنبه ای از خودتو نشون داد که اغلب به آرمی نشون نمیدی. من به خصوص تحت تأثیر این جمله قرار گرفتم که "
۲۷۳
۳۱ مرداد ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.