برایت آرزو نمیکنم غمگین نشوی

برایت آرزو نمیکنم غمگین نشوی.
برایت آرزو نمیکنم هیچگاه بیمار نشوی.
برایت آرزو نمیکنم دردی را تجربه نکنی.
برایت آرزو نمیکنم همیشه خوشبخت و شاد باشی.
اینها آرزوهای دیگرانی برای من بوده است که مرا خیلی دوست داشتند اما نمیدانستد چطور از من محافظت کنند. افرادی که زندگی را دوست داشتند اما نمیدانستند چطور زندگی کنند.
آنهایی که واقعیت را دوست داشتند اما نمیدانستند چطور واقعیت‌های زندگی را بپذیرند.
من نمیخواهم تو را در دعاها و آرزوهایم دوست داشته باشم.
من نمیخواهم با آرزوهایی اینچنینی تو را از واقعیت‌های زندگی محافظت کنم چون هیچگاه، هیچگاه واقعیت‌های زندگی به ما آسیب نمیرساند.
بلکه آرزوها و رویاهای ما از زندگی، به ما آسیب میرساند.
درست مثل همین جملات ساده‌ای که از کودکی در گوش من میخواندند و من هم آرزو میکردم هیچگاه غمگین نشوم و دردی تجربه نکنم.
اما بزرگتر که شدم فهمیدم تمام این آرزوها مرا از واقعیت های زندگی دور کرده است.
مگر میشود در زندگی بیماری، درد و اندوهی وجود نداشته باشد؟
مگر میشود همیشه خوشبخت و شاد بود؟
اصلا خوشبختی و شادی چیست؟
من برایت هیچ کدام از اینها را آرزو نمیکنم.
فقط آرزو میکنم چه در سخت‌ترین و دردناک‌ترین لحظات زندگی‌ات و چه در شادترین و آرامش بخش‌ترین ثانیه‌هایت، چشم‌های فردی را در کنارت داشته باشی که بتوانی به او نگاه کنی و با نگاهش احساس امنیت کنی و جرات پیدا کنی عبور کنی. عبور از درد و شادی. عبور از هر‌آنچه که باید از آن گذر کنی.
فقط همین.