بانک و بانکداری

بسم الله الرحمن الرحیم
بانک، فرزندِ جهان جدید - یعنی جهانِ سرمایه داری - است.
بانک بوجود آمد، تا با «قرض» گرفتن سرمایه از مردم، سرمایه های آن ها را اولا «حفظ» کند، ثانیا با آن سرمایه های متراکم شده کار کرده، سرمایه ها را «زیاد» کند و در نهایت با کمک این سرمایه، به نیازمندان «کمک» کند.
هر سه هدف، «عاقلانه» اند و دین و دیانت، امضا کننده حرف های «عقلای عالم».
آنجا که دین، مثل پلیس راهنمایی و رانندگی می آید وسط و سوت می کشد، «نحوه» بدست آمدن این سه هدف است.
بانکِ غربی، ربا - یعنی خلق پول بدون پشتوانه از پول و نه از کار - را می پذیرد، سود های کمرشکن برای «همیشه بدهکار» ماندن اقشار ضعیف را می پذیرد، سرمایه گذاری در هر چیزی - ولو جنگ و کشتار بی گناهان - برای افزایش سرمایه را می پذیرد.
اینجاست که دین بعنوان «خط کش» و «نظم دهنده» وارد می شود، به نام «بانکداری اسلامی» چارچوب های رسیدن به آن سه هدف را معین می کند.
می گوید به آن هدف های قشنگ برس، اما درست و از راه درست!
این خلاصه ای است از معنای «بانکداری اسلامی».
اگر درصدی، کنجکاو مطالعه کامل آن شدید، مطالعه کتاب «ربا و بانکداری اسلامی» اثر آیت الله مکارم شیرازی را توصیه میکنم.
#بانک
#بانکداری_اسلامی
#ربا