ستایش می کنم،تاریکی شبانگاه را..هنگامی که شیار باریکی از نورِ ماه را، مجاز می داندکه شاهدِمعاشقه ی من و #تو باشد.تویی که پیچکِ دستهایت همچون نسیم بهاری در حریر نازک تنم می پیچد..و من،منی که گلبوسه های دوست داشتن رابی هراس از خوفناکی شب،روی لب هایت به #آرامش دعوت میکنم....