آینه

آیـنـه
زن ها را خـوب میفهمـد
که تمـام غربتشـان را
پشـت رژ قرمز
خط چشـم نازک
و لـاک هاے رنگارنگشـان
پنهـان میکننـد
هر صـبح نقاب بی تفاوتی میزنند
به روے دلی که
آشوب و در هم است
و لبخنـدمهمـان ناخوانده ے
بیقـرارے هاے هر روز آنها