من درختی کهنه اممحتاج باران نیستم

من درختی کهنه ام،محتاج باران نیستم
محکمم،بازیچه ی تفریح توفان نیستم

گر زمانه بشکند من را،تبر می پرورم
نه...به هیچ عنوان،شبیه ساز چوپان نیستم

پنجه در خاکی فرو بردم که ازآنِ من است
در پی سیب طمع،از باغ رضوان نیستم

من بلند و استوارم،در مرامم،سجده نیست
خوی انسانی ندارم،گرچه شیطان نیستم

بر تن من،خاطراتی واقعی حک میکنند
چون مدادی در کف هذیان نویسان نیستم

شاخه ام هم بشکند،آن را نمیبخشم به کَس
مثل اقیانوس هستم شاه ایران نیستم