من محکومم

من محکومم
محکوم به اینکه همیشه بگمو بخندم..
که همیشه شاد باشم..
که عصبانی نشم..
عصبانی که بشم نمیتونم چیزی بگم چون همیشه حق با بقیست..
من محکومم
به اینکه توقع نداشته باشم
به اینکه کسی به سوالام جواب منطقی نده
به اینکه هیچوقت ناراحت نشم
به خوردن بغضهای تلخ تو گلوم
به گریه های یواشکی زیر پتو
به حرف نزدنو جواب ندادن
به دق کردن تو تنهایی
خدایا به چه جرمی؟!!!!!