فدای چشم شهلایت ، دل آشفته ی من باد

فدای چشم شهلایت ، دل آشفته ی من باد
من از دارایی دنیا ، به چشمان تو می نازم
صفا دارد اگر بوسم ، میان جمع رخ ماه ات
دراین شبها که میباشد ، خیال تو سراندازم
نمی آید چنین درری ، به دستان "غریب "من
نیابم چون تو مه رویی ، زکرمان تابه شیرازم