بغض بودنت را نفس میکشد

بغض بودنت را نفس میکشد
نیلوفرانه ی احساسم...

و پر میکشد بیقرار
در مسیر اشکها...

گواه این اشکها
قداست سبزینگی حضور توست...

امروز باران،نوید بودنت را خواهد آورد
و نوازش یاسها...مرا غزل باران میکند

من...دیگرگونه بودنت را میستایم به دل

تنها کافیست...باشی
حتی از فاصله ای به وسعت یک نگاه...

آشیانه ای به طراوت دریا
نقش بسته ام برای ابدیت حضورت
به لطافت عشق...

تنها... اگر باشی
کافیست برای نفسهای بیقرار باران...