اینجا آدم ها چِنان خوشبخت اند ؛که دیگر عاشق نمیشوند،هیچِ هیچ اندبه کسِ دیگری نیاز نَدارند؛ به خُدا هَم هَمینطور!صُبح می نشینند جِلویِخانه هایِ غَرقِ نورشان و تا شَب مُنتظرِ مَرگ می مانند..