مستم

مستم..
بی جام..بی باده.. شراب..
سرمستم و لبریز از تو..
چو چشمه ی جوشان حیات..
نفسم استرقاق عطر گیسوی توست..
وقتی که در جانب ایوان خانه ات..
گیس به دست باد میسپاری..
زدیدگانم نمیروی جانا..
که جان نحیفم در بند نگاه توست..
مستم و افسوس..
که لبهایم از جام سرخ لبهایت جداست..
شمیم عطر گلهای بهاری هستی در هوای من..
چه کنم که روییده ای در بالای ایوانی بلند..
در باغی دگر..
شده ام مستی وامانده از شراب..