مولانا حسودانه می پرسد: «جانِ جهان! دوش کجا بوده ای؟» بعد
مولانا حسودانه میپرسد: «جانِ جهان! دوش کجا بودهای؟» بعد خودش را دلداری میدهد: «در دل ما بودهای». بعد سعی میکند دلِ محبوب را نرم کند: «آه که من دوش چهسان بودهام!» و باز حسادت هجوم میآورد: «آه که تو دوش که را بودهای!» و دوباره خودش را دلداری میدهد: «در آغوش قبا بودهای.»
۳.۱k
۱۹ آذر ۱۳۹۹
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.