کسی که با تو جهان را به گفتگو آورد

کسی که با تو جهان را به گفتگو آورد
به گوشه‌گیری و غربت پس از تو رو آورد

نه با خیال تو آن‌گونه گرم صحبت شد
نه حرفی از سر زلف تو مو به مو آورد

بگو چکار کنم با فراق تو وقتی
نسیم، عطر تو را از هزار سو آورد؟

ببین که سوز دل ما به پشت پنجره‌ات
چقدر قاصدکانِ پناه‌جو آورد

به لطف گریه فراموشی‌ات به بار نشست
غمت دوباره برای من آبرو آورد

از آن پیاله که یادآور لبان تو بود
خیال مرگ برایم سبوسبو آورد💕