چگونه اسپاسم مثانه را درمان کنیم؟
چگونه اسپاسم مثانه را درمان کنیم؟
چگونه اسپاسم مثانه را درمان کنیم؟
درمان اسپاسم مثانه
پزشکان می توانند انواع داروها را برای کاهش بروز اسپاسم مثانه، تجویز کنند. یک پزشک ممکن است ابتدا یک گروه از داروهای ضد موسکارینیک را تجویز کند. این داروها عبارتند از:
دارفناکین (Enablex)
اکسیبوتیین کلرید (دیتراپن)
اوکسی بوتینین (دیتروپان XL)
سولفناسین سوکسینات (VESIcare)
تولترودین (دتروت)
داروهای تولترودین (دیتروم LA)
تروسپیوم کلرید (Sanctura)
با این حال، این داروها می توانند عوارض جانبی ناخواسته ای ، از جمله اتساع مردمک چشم را برای فرد بیمار به همراه داشته باشند، که می تواند منجر به حساسیت نسبت به نور و خشکی دهان شود.
اگر یفرد این اثرات بد را تجربه کند، پزشک باید یکی دیگر از این داروها را تجویز کند. داروهای ضد افسردگی سه دوره ای نیز می توانند برای درمان اسپاسم مثانه استفاده شوند. این داروها شامل آمیتریپتیلین (الاویل)، دوکسپین (سینوکوان) و ایمی پرامین (توفرانیل) هستند.
سایر درمان ها
پزشک ممکن است درمان هایی را به عنوان درمان های مکمل مصرف دارو پیشنهاد کنند. به عنوان مثال، اگر فردی بعد از ادرار کردن باز هم مقدار قابل توجهی ادرار داشته باشد، ممکن است نیاز به سونداژ وجود داشته باشد. این فرایند درمان شامل قرار دادن یک کاتتر نازک و انعطاف پذیر در مثانه و ایجاد راه خروجی برای ادرار است. علاوه بر این، پزشک ممکن است تحریک الکتریکی عصبی را توصیه کند. این فرایند درمان شامل کاشت یا ایمپلنت موقت یک محرک است که پالس های الکتریکی را به اعصابی که تحت تاثیر مثانه قرار می گیرند ارسال می کند.
پیشگیری
برای بسیاری از افراد، استرس می تواند اسپاسم مثانه را مهار و یا بدتر کند. در واقع هر اقدامی در راستای کاهش استرس، ممکن است منجر به اسپاسم کمتر مثانه شود. راه های موثر و کارامد برای کاهش استرس عبارتند از:
استراحت کافی
ورزش منظم
مدیتیشن
کتاب خواندن
مشارکت در یک سرگرمی
علاوه بر این، فرد ممکن است از تکنیک های خاصی برای از بین بردن میل خود برای ادرار کردن مداوم استفاده کند. این روش درمان به عنوان سرکوب فوری شناخته شده است. تمرین کف لگن ، مانند تمرین کیگل، ممکن است باعث کاهش نشت ادرار شود. طبق گزارش موسسه ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیه در ایالات متحده، تغییرات در تغذیه، میزان بروز بی اختیاری ادرار را به نحو قابل توجهی کاهش می دهند. با این حال، شواهد بسیاری وجود دارد که نشان می دهند اجتناب از مواد غذایی مانند الکل، گوجه فرنگی، کافئین، شکلات و نوشیدنی های گاز دار ممکن است به کاهش علائم اسپاسم مثانه کمک کند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه نمود
اگر اسپاسم مثانه یک فرد معمولا با تب بالا، درد شدید لگن یا میزان قابل توجهی خون در ادرار همراه باشد، قطعا نیاز به مراقبت های اورژانسی وجود دارد. هر کسی که دارای اسپاسم مثانه مکرر است و لذا ادرارش به طور مداوم نشت می کند و دائما باید به حمام برود لازم است که به پزشک مراجعه کند.
دکتر علائم را ارزیابی می کند و پس از آن، بهترین برنامه درمانی را بر اساس علل موجود پیشنهاد می نماید.
اسپاسم مثانه ممکن است ناخوشایند، دردناک و گاهی اوقات نیز شرم آور باشد، اما باید بدانید که این بیماری یک بیماری قابل درمان است.
افرادی که به طور منظم اسپاسم مثانه ای را تجربه می کنند که منجر به بی اختیاری ادرار می شود باید با یک پزشک صحبت کنند. از داروها تا مداخلات جراحی، بسیاری از رویکردها می توانند بروز اسپاسم را کاهش دهند و به فرد کمک کنند تا دوباره احساس راحتی نماید پس لازم نیست چندان نگران این مشکل باشی
چگونه اسپاسم مثانه را درمان کنیم؟
درمان اسپاسم مثانه
پزشکان می توانند انواع داروها را برای کاهش بروز اسپاسم مثانه، تجویز کنند. یک پزشک ممکن است ابتدا یک گروه از داروهای ضد موسکارینیک را تجویز کند. این داروها عبارتند از:
دارفناکین (Enablex)
اکسیبوتیین کلرید (دیتراپن)
اوکسی بوتینین (دیتروپان XL)
سولفناسین سوکسینات (VESIcare)
تولترودین (دتروت)
داروهای تولترودین (دیتروم LA)
تروسپیوم کلرید (Sanctura)
با این حال، این داروها می توانند عوارض جانبی ناخواسته ای ، از جمله اتساع مردمک چشم را برای فرد بیمار به همراه داشته باشند، که می تواند منجر به حساسیت نسبت به نور و خشکی دهان شود.
اگر یفرد این اثرات بد را تجربه کند، پزشک باید یکی دیگر از این داروها را تجویز کند. داروهای ضد افسردگی سه دوره ای نیز می توانند برای درمان اسپاسم مثانه استفاده شوند. این داروها شامل آمیتریپتیلین (الاویل)، دوکسپین (سینوکوان) و ایمی پرامین (توفرانیل) هستند.
سایر درمان ها
پزشک ممکن است درمان هایی را به عنوان درمان های مکمل مصرف دارو پیشنهاد کنند. به عنوان مثال، اگر فردی بعد از ادرار کردن باز هم مقدار قابل توجهی ادرار داشته باشد، ممکن است نیاز به سونداژ وجود داشته باشد. این فرایند درمان شامل قرار دادن یک کاتتر نازک و انعطاف پذیر در مثانه و ایجاد راه خروجی برای ادرار است. علاوه بر این، پزشک ممکن است تحریک الکتریکی عصبی را توصیه کند. این فرایند درمان شامل کاشت یا ایمپلنت موقت یک محرک است که پالس های الکتریکی را به اعصابی که تحت تاثیر مثانه قرار می گیرند ارسال می کند.
پیشگیری
برای بسیاری از افراد، استرس می تواند اسپاسم مثانه را مهار و یا بدتر کند. در واقع هر اقدامی در راستای کاهش استرس، ممکن است منجر به اسپاسم کمتر مثانه شود. راه های موثر و کارامد برای کاهش استرس عبارتند از:
استراحت کافی
ورزش منظم
مدیتیشن
کتاب خواندن
مشارکت در یک سرگرمی
علاوه بر این، فرد ممکن است از تکنیک های خاصی برای از بین بردن میل خود برای ادرار کردن مداوم استفاده کند. این روش درمان به عنوان سرکوب فوری شناخته شده است. تمرین کف لگن ، مانند تمرین کیگل، ممکن است باعث کاهش نشت ادرار شود. طبق گزارش موسسه ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیه در ایالات متحده، تغییرات در تغذیه، میزان بروز بی اختیاری ادرار را به نحو قابل توجهی کاهش می دهند. با این حال، شواهد بسیاری وجود دارد که نشان می دهند اجتناب از مواد غذایی مانند الکل، گوجه فرنگی، کافئین، شکلات و نوشیدنی های گاز دار ممکن است به کاهش علائم اسپاسم مثانه کمک کند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه نمود
اگر اسپاسم مثانه یک فرد معمولا با تب بالا، درد شدید لگن یا میزان قابل توجهی خون در ادرار همراه باشد، قطعا نیاز به مراقبت های اورژانسی وجود دارد. هر کسی که دارای اسپاسم مثانه مکرر است و لذا ادرارش به طور مداوم نشت می کند و دائما باید به حمام برود لازم است که به پزشک مراجعه کند.
دکتر علائم را ارزیابی می کند و پس از آن، بهترین برنامه درمانی را بر اساس علل موجود پیشنهاد می نماید.
اسپاسم مثانه ممکن است ناخوشایند، دردناک و گاهی اوقات نیز شرم آور باشد، اما باید بدانید که این بیماری یک بیماری قابل درمان است.
افرادی که به طور منظم اسپاسم مثانه ای را تجربه می کنند که منجر به بی اختیاری ادرار می شود باید با یک پزشک صحبت کنند. از داروها تا مداخلات جراحی، بسیاری از رویکردها می توانند بروز اسپاسم را کاهش دهند و به فرد کمک کنند تا دوباره احساس راحتی نماید پس لازم نیست چندان نگران این مشکل باشی
۸.۶k
۰۱ شهریور ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.