وقتیچیزی مرا رنج میداد

وَقتی‌چیزی مَرٰا رنج میٖ‌داد،
دَرموردِآن‌باهیچ‌کس حَرفی‌نمی زَدم !
خُودم‌دَرموردش‌فکر میٖ‌کردم،بہ‌نتیجہ میٖ‌رِسیدم‌وَبہ‌تنھـٰایی‌عَمل‌میٖ‌کردم !
نہ‌این‌کہ‌اِحساسِ‌تنھایی‌بکُنم،نہ!بلکہ
فکرمیٖ‌کردم‌کہ‌اِنسان‌ھادرآخِربایدخُودِشان‌
خُودِشان رٰا نِجٰات دهند🌱 !