ناز پروده عشق تو شدم

ناز پروده عشق تو شدم ،
جان منی
درد خود با که بگویم که ، تو
درمان منی

دین و دنیا و همه هستی من
رفته به باد
هیچ سرمایه مـرا نیست ،
تو ایمان منی

یاد تو روشنی ذهن پریشان
من است
در شب تیره هـجران ،
مه تـابـان منی

کور دل بودم و با عشق تو
بینا شده ام
روشنـی بـاد ترا ، ای که تو
چشمان منی

زنده کردم دل پژمرده به عشقت ،
ای دوست
امشبی را در این خانهِ دل ،

تو مهمان‌منی