تقدیم به رقیه عزیزم و سحرجان

تقدیم به رقیه عزیزم و سحرجان

من به خود میبالم که در این عصر یخی و در این ظلمت باروت و فساد دوستانی دارم همچون آب زلال که دلشان آیینه خورشید است.دوستان من مثل گندمند، یعنی یک دنیا برکت و نعمت،و نبودشان قحطی و گرسنگی است و من چه خوشبختم که زردی خوشه های گندم در اطرافم موج میزند…!
دوست خوبم بابت تبریک زیبای تولد از شما ممنونم.