اینجا پیراهنی ست

اینجا پیراهنی‌ست
که در آن نیستی و
زنی‌ در تار و پودِ اندوهش ،
تو را پر از آغوش پوشیده است

چه تنهاییِ دردناکی‌ست
پیراهنِ پوشیده‌ات را تا صبح ،
خواب دیدن
حرف با نگاهی دورمانده
اشک را ،
با آستینِ خالی‌ات پاک کردن


#مرجان_پورشریفی