خداوندا به دل های شکسته

خــــداونــــدا به دل های شکسته
بــــه تــــنهایان در غربــــت نشسته ...

به مردانی که در سختی خموشند
برای زنــــــدگانی ، جـــــــان میفروشند

همه کاشانه شان خالی زقـوت است
سخن‌هاشان نگاهی درسکوت است

بـــــه طــفــــلانی که نــــــان آور نـــــدارند
سر حـــــسرت به بالــــــین می گذارند

به آن< درمانده زن> کز غم ِجانکاه
نهـــــد فرزنـــــد خــــــود را بــــــر ســـر راه

به آن جمعی که در ســـرما بخـــوابند
ز <آه> خـــود ، <گرما > میستـــانند

به آن چشم که از گریه خیس است
به بیماری که با جان در ستیز است

به دامانی که از هر عیب پاک است
به هر کس از گناهان شرمناک است

کـه ما را از گـــــناهان ایمـــــنی بخش
به نــــــور معرفت تــو روشنی بخش