همه ی زیبایی شب قدر به اینه که سر شب همه ی کوله بار ...

همه ی زیبایی شب قدر به اینه که سر شب همه ی کوله بار نیازت را جمع میکنی و پهن میشوی به درگاه دوست...
تو همه نیازی و او همه استغنا ... چقدر فاصله ... !
روبرویش که مینشینی ،
جوشن کبیرت را باز میکنی ...
همانجاست که کوله بار نیازهایت را گوشه ای جا میگذاری ...همه ی "من" هایت را رها میکنی
و خیره میشوی در ژرفای چشمان عمیقش و زیر لب تکرار میکنی : ای تو ... ای تو ... ای تو ...
ای " تو " ...
و آنقدر این ذکر را تکرار میکنی
که همه ی "من" هایت فراموشت میشوند ...
خالی میشوی از آنهمه "من"
و آنهمه نیازهای سنگین و دست و پاگیرش ...
آنگاه ، خوب که بی "من" شدی ،
در استغنای حضرت دوست با "او" هم آغوشی میکنی .
چه لحظه ی باشکوهیست
لحظه ی رها شدن از آنهمه "من"
و آنهمه نیازهای آشفته اش ...
چه هم آغوشی فرحبخشی است
غواصی در استغنای "او" ...
چه رهایی عظیمی است آزاد شدن از بند آنهمه نیاز ...

چه خلوت پاکیست در "او" آرمیدن ...

سبحانک یا شاهد ...


رفقا التماس دعا!!!