خسرو شکیبایی چه زیبا گفت: کاش میشد آدمی گاهی فقط گاهی!!! به اندازه ی نیاز بمیرد و بعد بلند شود و خاک هایش را بتکاند... اگر ... دلش خواست!! برگردد به زندگی... دلش نخواست بخوابد تا ابد...
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.