گروه همسران

یه گروه دونفره داشتیم. اسمش رو گذاشته بودیم همسران...
این گروه با صفحه چت شخصیمون فرق داشت...
تو این گروه هرچیزی برای یه رفیق و همراه لازم بود میذاشتیم.
تو این گروه خبری از کار و درس و مشکلات و برو و بیا و... نبود...
تو این گروه دلتنگیامونو به اشتراک میذاشتیم...
قول داده بودیم هر اتفاقی بیفته همدیگه رو تنها نذاریم...
مهم نیست زندگی چقدر سخت بشه یا مشکلات چقدر پیچیده...
میگفت گروه همسران نقش پله رو داره...
پله ای که آدم وقتی خسته میشه از دویدن بشینه روش و خستگی در کنه...
زمان خیلی چیزا رو تغییر میده...
آدم ممکنه بعد چند سال زندگی بدون اینکه متوجه باشه عرصه زندگی رو ترک کرده باشه...
مدتها بود سرد شده بود... به همه چیز...
نمیخواست باور کنه...
مدتها بود دیگه حتی پیامهای توی گروه همسران رو نمیخوند...
هر بار بهش گفتم میگفت تو خیالاتی شدی...
اما یه روز تصمیم گرفتم برم... از گروه دو نفره ای که یکنفرش مدتها بود رفته بود و اصرار داشت من بمونم...
من اون گروه دونفره رو ترک کردم...
چون آدم میتونه یه عمر با خیال یه نفر عاشقی کنه اما نمیتونه توی گروه مشترک توی زندگی بمونه که ساعتها منتظر باشه پیامش تیک دوم بخوره...
من اون گروه دونفره رو ترک کردم و اون حتی نفهمید...
#من_نوشت:
متنش مال منه اما قصه اش نه...
#طلاق#زندگی_مشترک#بدون_اشتراک
#جدایی#عشق
#عاشقانه #تنهایی #تکست_خاص