ماجرای خر ممد فراخ‌

سال ۵۷، اوایل انقلاب، جو به شدت انقلابی و اسلامی و مذهبی بود. یه عده هم از این جو سواستفاده کردن و با پوشش انقلابی تا تونستن مردم و مملکت رو تیغ زدن. طرف تا قبل از انقلاب حتا یه بار هم از توالت‌های حوزه علمیه استفاده نکرده بود، بعد از انقلاب یهو شد آخوند. اون یکی یه هفته ماشین ریش تراشش خراب شد یهو دید همه بهش می‌گن حاجی و بهش احترام می‌ذارن، دکمه یقه‌ش رو هم بست تا حاجی‌تر بشه.
ما یه همشهری داشتیم دو ماه قبل از انقلاب به جرم حمل دو کیلو تریاک برای مصرف شخصی افتاد زندان. اونجام کلی از مبارزاتش علیه رژیم خالی بست و زخم‌های دست و پاش که موقع حمل تریاک از روی خر افتاده بود توی دره رو نشون داد و گفت کار ساواکی‌های بی‌پدره. وقتی انقلاب شد این همشهری ما هم با عزت و احترام آزاد شد و تا چند سال تریاک رایگان می‌گرفت چون گفته بود همون ساواکی‌های بی‌پدر توی زندان مواد بهش تزریق کردن و حالا باید روزی یه حب بندازه توی چایی تا دردش تسکین پیدا کنه. خلاصه «ممد فراخ» شد حاج سیدمحمدحسین فلانی و بعد از فوتش، اسمش رو گذاشتن روی کتابخونه یکی از ساختمون‌های وزارتخونه‌ای که توش کار می‌کرد. قبل از انقلاب هم بهش می‌گفتن ممد فراخ چون موادها رو گاهی از مقعد به مقصد می‌رسوند. ظرفیت در حد تویوتا لندکروز شوتی، خط کراچی-خاش.
.
اینا رو گفتم تا بگم الان هم از این ممد فراخ‌ها زیادن. منتها برای اینکه مردم احمق رو تیغ بزنن دیگه ریش نمی‌ذارن و یقه نمی‌بندن. الان جو اینه که روسری برداری و یقه باز کنی تا مردم احمق دل‌شون به حالت بسوزه و خر بشن. ممد فراخ‌های الان می‌گن اعتصاب غذا کردیم و سپاهی‌ها پاهامون رو شکستن، می‌گن به خاطر اینکه حکومت صفحه‌ اینستاگرام‌مون رو ازمون گرفته دیگه نمی‌تونیم ماهی ۱۲۰ میلیون درآمد داشته باشیم، فقیر و بی‌پول شدیم و داریم از گرسنگی می‌میریم. الان بچه مفنگی‌شون که اوردوز کرده رو می‌زنن لای جوون‌های کشته شده و می‌گن مزدورهای رژیم، بچه‌ی نخبه ما رو ترور بیولوژیک کردن و هزارتا دیگه از این شامورتی بازیا. هیچ فرقی نکرده. این شیادها هم دقیقا همون ممد فراخ‌های اول انقلابن. نمیشه هم کاریشون کرد. قالتاق قالتاقه. ما فقط باید مراقب باشیم جزو اون آدم‌های احمقی که خرِ این افراد می‌شن نباشیم.
خلاص