ماجرای داف‌های ریاکار

خیلی‌ها فکر می‌کنند «ریا» فقط یعنی ریش بگذاری و با صلوات شمار صورتی روی انگشتت ذکر بگویی و جای مهر بر پیشانی داشته باشی و ولاالضالینت را بکشی. اما نه. اینها شاید زمانی مصداق بارز ریا بود اما ریا منحصر به این چیزها نیست. ریا حتا قبل از اسلام هم بوده است. ریا حتا در کشورهای سوسیال موسیال دموکرات هم ممکن است میان آتئیست جماعت دیده شود. چون «ریا» بر خلاف آنچه جوجه روشنفکران ایرانی فکر می‌کنند، تظاهر به رفتارهای مذهبی نیست. بلکه ریا یعنی «تظاهر به داشتن یک ارزش، در حالی که فرد از آن ارزش به دور باشد».
.
زمانی شاید یقه بستن و ریش گذاشتن و جای مهر بر پیشانی کوفتن، برای یک عده نان و آب داشت. اما حالا ارزش‌ها عوض شده است. الان خیلی از مردم به خاطر مذهبی بودن فحش می‌خورند، مسخره می‌شوند، طرد می‌شوند. الان در میان «عده‌ای» از مردم، چه درست و چه غلط، زن زندگی آزادی طرفدار دارد. الان روسری برداشتن و ریش‌‌ها را با تیغ زدن مد شده است. الان غمگین بودن برای خون‌های ریخته شده! یک ارزش محسوب می‌شود. خب به نظر شما تظاهر به این رفتارها وقتی فرد اعتقاد خاصی به آنها ندارد ولی برای عزیز شدن در دل جامعه به آنها روی می‌آورد، ریا نیست؟
.
کسی که در زندگی شخصی‌اش می‌زند و می‌رقصد و می‌خندد اما در فضای مجازی مدام آه و افسوس سر می‌دهد و به آنهایی که خوشحالند فحاشی می‌کند، ریاکار نیست؟ کسی که روال عادی زندگی‌اش را طی می‌کند اما به دیگران که می‌خواهند روال عادی زندگی‌‌شان را طی کنند، می‌گوید عادی‌سازی نکنید، ریاکار نیست؟ کسی که جشنواره فیلم فجر را تحریم می‌کند چون می‌گوید ما عزادار خون جوانان خود هستیم، بعد می‌نشیند در خانه فیلم و سریال کمدی تماشا می‌کند، ریاکار نیست؟ کسی که می‌گوید اعتصاب غذا کردم و مرا شکنجه کردند و پاهایم را شکستند و موهایم را تراشیدند و ناخن‌هایم را کشیدند، بعد وقتی یک هفته بعد آزاد می‌شود و با پاهای سالم و دو کیلو اضافه وزن و موهای دکلره شده و ناخن‌های کاشته شده عکس می‌گیرد، ریاکار نیست؟
.
پس گاهی یک دختر داف موبلوند رقصنده‌ی روشنفکر هم می‌تواند ریاکار باشد. حالا روسری را که برداشتید، حداقل کلاه‌تان را هم کمی بالاتر بگذارید.
خلاص