آقای نخست وزیر

یاد یعقوب لیت صفار می افتم . این بزرگمرد ایرانی که در مقابل اعراب ایستاد و پرچم یکی از نخستین جنبشهای استقلال طلبی را در ایران بر افراشت و یکی از نخستین سلسله های ایرانی را بعد از حمله اعراب بوجود آورد .

این مرد که شغلش در آغاز رویگری بود ( صفار ) از دار دنیا یک اسب داشت و یک پتو که روزها بر روی اسب به جای زین استفاده میکرد و شبها روکشش بود برای خواب ! و البته که شمشیری برای جنگ ! و تمامی خورد و خوراکش تکه نانی با پیاز !!

اما برای اینکه بتواند برای جنگها و برای مردان و سربازانش ، آذوقه و سلاح تهیه کند ، برای مردمانش مالیاتی بسا سنگین و کمرشکن قرار داده بود . و سالها پیش در کتابی از یک مورخ روسی ( اسم کتاب و نویسنده یادم نیست متاسفانه ) خواندم که پیرزنی بر او آنچنان شوریده بود که :
مالیات تو بیش از پیری کمر مرا شکسته و فرزندانم را محتاج نان قرار داده است !