و نترسیم از مرگ

و نترسیم از مرگ
مرگ پایان کبوتر نیست
مرگ وارونه یک زنجره نیست
مرگ در ذهن اقاقی جاری است
مرگ در آب و هوای خوش اندیشه نشیمن دارد
مرگ در ذات شب دهکده از صبح سخن می‌گوید
مرگ با خوشه انگور می‌آید به دهان
مرگ در حنجره سرخ – گلو می‌ خواند
مرگ مسئول قشنگی پر شاپرک است
مرگ گاهی ریحان می‌ چیند
مرگ گاهی ودکا می نوشد
گاه در سایه نشسته است به ما می ‌نگرد
و همه می ‌دانیم
ریه‌های لذت، پر اکسیژن مرگ است.

سهراب سپهری




اول اردیبهشت، سالروز درگذشت سهرابِ شعر
یادش سبز