با من با وچه ها دلواپس را

با من بيا كوچه هاي دلواپسي  را

                        كوچه هايي كه روزي

                                    ديوارهايش فرو خواهند ريخت.

                                                 و كودكان فقر؛ آرام مي گيرند

                                                                            آغوش آوار را

با من بيا گريه هايم را

             ديشب گريستم كودكي را كه

                        بر طبل بي عاري مي كوفت

                                           و انگشتهايش

                                                    به ميهماني سرما آمده بود

                                                         و چشمهاي بي تابش ؛ در حسرت لقمه ي ناني

با من بيا  دردواره ي  كودكان فقر را

               كه هر ساله و هر روز برپاست

                                       در كوچه كوچه هاي دلواپسي

 وجودم را دردي نهفته است

                 كه آشكار ميكند حضورش را در چشمهايم

كاش باراني بيايد

             و بشويد رنج هاي

                           كوچه هاي دلواپسي را