از یه جایی به بعد

از یه جایی به بعد ....
دیگه نسبت به خیلی چیزا بی تفاوت میشی ....
از لمسای بی اجازه ی ادما .....
از داد هایی که سرت میزنن.....
از دردی که حاصل کتک خوردنته ......
از اینکه همیشه باید سکوت کنی .....
از اینکه با تمام ازارایی که میبینی اگه نمره ات کم باشه توبیخ میشی ...
کلا .. از همچی ....
دیگه فقط چند تا چیز هستن که برات مهمن ...
که خیلی اوقات اونام نا امیدت می کنن ....
البته طبیعتمون اینه ...
اینکه همو ازار بدیم ولی لذیت ببریم ...
عادت کردیم ....