همه ی ما دلمان تنگ میشود ما حتی دلمان برای دشمنانمان هم تنگ میشود

‌‌
همه ی ما دلمان تنگ میشود. ما حتی دلمان برای دشمنانمان هم تنگ میشود.
حتی گاهی برای آسیب، برای تصادف، برای بیچارگی و برای خاطراتِ احمقانه‌ وشرم آورِ دورانِ دبیرستانمان.
اما آنقدر یاد گرفته‌ایم که بعد از تمام شدن و از دست دادنِ شخصی یا موقعیتی، با خشم و انکار رفتار کنیم که یادمان میرود ما با آن فرد یا موقعیت خاطراتی دوست داشتنی هم داشته‌ایم.
این خاصیت ماست. آدمهایی که وقتی چیزی یا کسی را از دست میدهیم به خودمان زور میگوییم. خودمان را مجبور میکنیم که دیگر به سمت احساساتِ خوشآیندمان نرویم شاید که زودتر از ذهنمان پاک شود.
اما حقیقت همیشه جایی خودش را به ما یادآوری میکند. با آهنگی، عکسی، عطری و یا حتی خوابی مبهم.
حقیقت این است که ما گاهی برمیگردیم به گذشته و دلمان تنگ میشود.
ما دلمان تنگ میشود و آنها هم دلشان تنگ میشود.
فقط مهم این است که بدانیم دل تنگ شدن در بسیاری از مواقع به معنای واکنش نشان دادن نیست. مخصوصا زمان هایی که مطمئنیم برگشت به آن فرد یا موقعیت آسیب زاست.
شاید گاهی همین دلتنگ‌شدن‌های کوتاه و گذرا بتواند به ما بیاموزد که چطور احترام بگذاریم.
احترام در حرف‌ها و داستان‌ها و صحبت هایمان نسبت به فرد یا موقعیتی که دیگر در زندگی‌مان حضور ندارد.
دلتنگ شدن ما را آدمهای محترم‌تر و منصف‌تری میکند نسبت به آنچه که به واقع گذشته و آنچه که به ظاهر بیان میکنیم.
‌
پونه_مقیمی
‌