درد چیزی است که به ما می فهماند تنی دارم و زنده هستم . به

درد چیزی است که به ما می فهماند تنی دارم و زنده هستم . به من یادآوری می کند که زنده بودنم یک امر بدیهی است و حیات کاملا متزلزل است . بااینکه به سختی می توانیم رنج را تعریف می کنیم، قادر به چشم پوشی از آن نیستیم . در بهترین حالت رنج را تنها می توان فریاد زد و البته که این فریاد نشان از یک آگاهی دردناک است، آگاهی نسبت به اینکه زندگی می تواند بی رحم و بغرنج باشد، با همین فریاد درمی یابیم که زنده بودن، خود مستعد درد کشیدن است

در مقابله با درد تنها می توانیم فریاد بزنیم،اشک بریزیم و تحمل کنیم . وجودمان سراسر در آن غرق می شود و مورد هجوم قرار می گیرد، هوا سنگین می شود ، جهان پس می رود و زمان به لحظه حال تنزل پیدا می کند . می بینیم که به چیزی جز یک زخم باز تبدیل نشده ایم، بدون آینده و گذشته، بدون خاطره و تاریخ، ناتوان در حرف زدن و آرزو کردن، گویی هرچه هستیم نابود شده و باقی آن در رنج غوطه می خورد. در این حالت به سیمایی ازدرد مبدل می شویم که انگار هیچ زندگی درونی ندارد . هیچ جایی برای عقب نشینی نیست که در آن بتوانیم خودمان باشیم یا حداقل هر چیز دیگری به جز دردی که غرقمان کرده است

#لورنس_دویلرز