نازَنینا دِل بِـه تـــو بَستَم مَرا دِلشاد کُنگَه گُداری هَـم اَز این دیوانِه خود یاد کُنیاد کُن اَز مَـــن کِـه بی تو قِیدِ دُنیا را زَدَممِهرِ مَن را ذَرِه ای دَر عُمقِ قَلبَت جای کُن