تو به حافظ، به حقیقت، به غزل

تو به‌حافظ، به‌حقیقت، به‌غزل‌
دلخوش‌ باش
من ‌به‌افسانه ‌نیما‌ به‌تو می‌اندیشم

نه ‌به ‌اندیشه‌ی زیبا، نه‌ به‌ احساس
لطیف
که‌ به‌ تلفیقی ‌ازاین‌ها به ‌تو
می‌اندیشم

همه‌ی ‌روز به‌تصویر تو می‌پردازم
همه‌ی ‌گریه‌ی ‌شب را به ‌تو می‌اندیشم

چیستی؟ خوابی‌وخیالی؟ سفری؟
خاطره‌ای؟
که‌ دراین ‌خلوت ‌شب‌ها به‌تو
می‌اندیشم