روح در بلندای وجود انسان در میانهی پیشانی و در صندوقچه

روح در بلندای وجود انسان، در میانه‌ی پیشانی و در صندوقچه‌ای از نور آرمیده است؛
همان غده‌ی صنوبری(پین آل)، دروازه‌ی میان دو جهان سکوت و بی‌زمانی.
اینجاست، در چاکرای ششم، جایی که «چشم سوم» می‌نگرد نه با نگاه، بلکه با آگاهی.

روح، حافظه‌ی الهی‌ست؛
یک RAM کیهانی از آگاهی ناب که تمام تجربه‌های هستی را در خود نگه می‌دارد.
تمام گذشته و آینده، اکنون در درون توست؛
همه‌ی مسیرها در لحظه‌ی حال جمع‌اند.

هر چاکرا، دری‌ست از زمین به سوی آسمان.
وقتی این درها با پاکسازی و حضور باز می‌شوند،
انرژی «کندالینی» از چاکرای ریشه تا تاج بالا می‌رود و در چاکرای ششم،  «نقطه اتصال »شکل می‌گیرد.
در آن لحظه، آگاهی از ذهن عبور می‌کند،
و شهود، مستقیم از منبع سرازیر می‌شود
دروازه‌ی «کتابخانه‌ی آکاشیک» گشوده می‌شود
و روح، به یاد می‌آورد که از کل جدا نبوده است.

در چاکرای هفتم، در تاج سر،
روح از فردیت عبور می‌کند و با کل در آغوشی دوباره یکی می‌شود.
اینجاست که انسان، دانای خاموشِ هستی می‌شود.

اما حقیقت عمیق تر و ژرف‌تر این است:
تو روح نیستی، بلکه تو«روح داری»
نه جسمی، نه ذهنی بلکه آگاهی‌ای هستی که از میان آن‌ها می‌گذرد.
روح، ذهن و جسم، ابزار رشد تو هستند،
و روح، سوییچ اتصال تو با آگاهی الهی‌ست؛ حافظه‌ای بی‌نهایت از تمام سفرهای تو در زمان و مکان.

وقتی روح از کالبد جدا می‌شود،
به منبع آگاهی بازمی‌گردد، همچون یک USB که به ابر آگاهی کل وصل می‌شود؛
تمام داده‌ها بررسی می‌شوند تمام رشدها، تمام لغزش‌ها، تمام نورهایی که از دل تاریکی بیرون کشیده‌ای.

اگر هنوز درسی باقی مانده باشد روح دوباره چرخه تناسخ را انتخاب میکند
و روح تصمیم می‌گیرد بازگردد،
در کالبدی نو، در داستانی تازه،
تا بار دیگر آگاهی را تجربه کند،
و این چرخه‌ی تناسخ ادامه می‌یابد…
تا روزی که انسان،
به مقام «انسانیتِ ناب» برسد
جایی که روح دیگر نیاز به بازگشت ندارد،
زیرا خود را در تمام هستی باز یافته است.
https://wisgoon.com/p/9U44I11YGR/
۳۶۹♻️
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
#آگاهی
#بیداری
#جایگاه_روح
#مسیر_بیداری
#معنویت