قبر حضرت شمعون الصفا
قبر حضرت شمعون الصفا
شمعون، فرزند حمون بن عمامه، برترین حواری حضرت عیسی علیه السلام و پسر عموی حضرت مریم سلام الله علیها بود. در برخی روایات از وی به عنوان پسرعمه و گاه برادرزاده حضرت مریم یاد شده است.
شمعون به « صفا » ملقب بود و از وی به «شمعون صفا» یاد می‌شود. در کتاب مقدس نیز نامش «پطرس» ذکر شده است. رابطه وی با حضرت عیسی چنان نزدیک بوده که گاه او را برادر حضرت عیسی خوانده‌اند. گویا یکی دیگر از حواریون نیز شمعون نام داشته است.
هنگامی که خداوند می‌خواست حضرت عیسی علیه السلام را به سوی خود ببرد و از نقشه‌ای که یهودیان برای قتلش کشیده بودند نجات دهد، به او وحی کرد که نور و حکمت و علم و کتاب خدا را به شمعون بسپارد که او جانشینش در میان مؤمنان خواهد بود.
به این ترتیب شمعون وصی حضرت عیسی شد، در ادامه راه آن پیامبر خدا و ترویج آیین و افکار او از هیچ کوششی فروگذار نکرد و به رویارویی با دشمنان مسیح پرداخت.
در روایات اسلامی داستان‌هایی از کرامات و مجاهدات‌های او ثبت شده است. وی تا مدتی پس از عروج حضرت عیسی علیه السلام پنهان شده بود و مخفیانه در یک جزیره زندگی می‌کرد تا از شر یهود در امان باشد.
بنا به روایتی از علی علیه السلام پیروان حضرت عیسی هفتاد و دو فرقه شدند و از آن میان، تنها پیروان شمعون رستگار و نجات یافتند.
شمعون کتابی نیز داشت که در آن به رسالت حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم و ویژگی های او تصریح شده است. این کتاب در دست مسیحیان نجران هم بوده. بحیراء نیز با استفاده از اطلاعات همین کتاب توانست رسول خدا را در دوازده سالگی بشناسد و به پیامبری او بشارت دهد.
شمعون صفا سرانجام در زمان پادشاهی شخصی به نام اردشیر به شهادت رسید و پس از او حضرت یحیی علیه السلام حجت خدا بر مردم شد. از افتخارات او همین بس که از اجداد مادری نرجس خاتون، مادر امام زمان است و در خوابی که آن بانوی بزرگوار دیده بود، خود شمعون، نرجس را برای امام حسن عسگری علیه السلام عقد کرد.
حضرت شَمعون بن حَمّون الصَّفا از پیامبران الهی است که پس از عروج حضرت عیسی (علیه السلام) در سال 29 میلادی به عنوان وصیّ آن حضرت به نبوّت مبعوث گردید. نام آن حضرت در قرآن کریم نیامده، اما در روایت های اسلامی به دفعات از او یاد شده است. علامه مجلسی روایت کرده که پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) خطاب به امیرالمؤمنین فرمود: «نسبت تو به من همانند منزلت شمعون است به عیسی» و مراد آن حضرت اشاره به جانشینی و وصایت امام علی (علیه السلام) بود، همان گونه که حضرت شَمعون (علیه السلام) جانشین و وصی مسیح (علیه السلام) گردید.
علامه مجلسی (رحمه الله) روایت کرده که نزد ائمه اطهار (علیهم السلام) کتابی هست به نام «کتاب شَمعونُ الصَّفا» و در آن کتاب از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و امیرالمؤمنین (علیه السلام) نام برده شده است ، اما مسیحیان معتقدند که حضرت شمعون (علیه السلام) نوشته ای از خود باقی نگذاشت و متونی که با عنوان «نامه ی اول و دوم پِطروس حواری» به او منسوب گردیده، توسط شخص دیگری پس از شهادت آن حضرت نوشته شده است.
آنچه باعث توجه مسلمانان و به ویژه شیعیان به حضرت شَمعون پیامبر (صلی الله علیه و آله) گردیده، آن است که بر اساس اخبار و روایات، نسب مبارک حضرت نَرجِس خاتون (علیها السلام) ــ مادر گرامی امام عصر (عج) ــ به آن حضرت می رسد، چنان که آن بانوی بزرگوار خبر داده که در خواب دید که پیامبر گرامی اسلام او را از شَمعون پیغمبر (علیه السلام) برای همسری امام حسن عسکری (علیه السلام) خواستگاری می کند.
مسلمانان معتقدند که حضرت شمعونُ الصَّفا (علیه السلام) به شهادت رسیده است. در سال 40 هجری هنگامی که امام علی (علیه السلام) به شهادت رسید، امام حسن مجتبی (علیه السلام) بر بالای منبر ایستاد و خطاب به مردم فرمود: «ای مردم، در چنین شبی شَمعون بن حَمّون الصِّفا کشته شد». درباره مدفن آن حضرت اختلاف است و مقابر متعددی در لبنان،ایتالیا، فلسطین و سوریه به او منصوب گردیده است. برخی مسلمانان معتقدند که حضرت شمعون الصفا (علیه السلام) در لبنان مدفون گردیده است. این بقعه در 20 کیلومتری جنوب شهر صور و 99 کیلومتری جنوب بیروت در روستایی به نام «مَشهدِ شِمَع» (محل شهادت شمعون) قرار گرفته است.
عبد الغنی النابلسی ــ سیاح و دانشمند مسلمان ــ این مکان را در تاریخ 1105/2/19 ق مطابق با 1693/11/17 م از نزدیک زیارت و در کتاب خود این گونه ثبت کرده است: «... ما در حالی که در نهایت شادی و سرور بودیم به مزار شَمعونُ الصَّفا [علیه السلام] رسیدیم. قبر او بر فراز تپه ی مرتفعی است و نزد مردم آن شهر چنین شهرت دارد که او [یکی] از پیامبران است».
در حمله ی نظامیان صهیونیست به جنوب لبنان، درب نفیس چوبی این بقعه که از
شمعون، فرزند حمون بن عمامه، برترین حواری حضرت عیسی علیه السلام و پسر عموی حضرت مریم سلام الله علیها بود. در برخی روایات از وی به عنوان پسرعمه و گاه برادرزاده حضرت مریم یاد شده است.
شمعون به « صفا » ملقب بود و از وی به «شمعون صفا» یاد می‌شود. در کتاب مقدس نیز نامش «پطرس» ذکر شده است. رابطه وی با حضرت عیسی چنان نزدیک بوده که گاه او را برادر حضرت عیسی خوانده‌اند. گویا یکی دیگر از حواریون نیز شمعون نام داشته است.
هنگامی که خداوند می‌خواست حضرت عیسی علیه السلام را به سوی خود ببرد و از نقشه‌ای که یهودیان برای قتلش کشیده بودند نجات دهد، به او وحی کرد که نور و حکمت و علم و کتاب خدا را به شمعون بسپارد که او جانشینش در میان مؤمنان خواهد بود.
به این ترتیب شمعون وصی حضرت عیسی شد، در ادامه راه آن پیامبر خدا و ترویج آیین و افکار او از هیچ کوششی فروگذار نکرد و به رویارویی با دشمنان مسیح پرداخت.
در روایات اسلامی داستان‌هایی از کرامات و مجاهدات‌های او ثبت شده است. وی تا مدتی پس از عروج حضرت عیسی علیه السلام پنهان شده بود و مخفیانه در یک جزیره زندگی می‌کرد تا از شر یهود در امان باشد.
بنا به روایتی از علی علیه السلام پیروان حضرت عیسی هفتاد و دو فرقه شدند و از آن میان، تنها پیروان شمعون رستگار و نجات یافتند.
شمعون کتابی نیز داشت که در آن به رسالت حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم و ویژگی های او تصریح شده است. این کتاب در دست مسیحیان نجران هم بوده. بحیراء نیز با استفاده از اطلاعات همین کتاب توانست رسول خدا را در دوازده سالگی بشناسد و به پیامبری او بشارت دهد.
شمعون صفا سرانجام در زمان پادشاهی شخصی به نام اردشیر به شهادت رسید و پس از او حضرت یحیی علیه السلام حجت خدا بر مردم شد. از افتخارات او همین بس که از اجداد مادری نرجس خاتون، مادر امام زمان است و در خوابی که آن بانوی بزرگوار دیده بود، خود شمعون، نرجس را برای امام حسن عسگری علیه السلام عقد کرد.
حضرت شَمعون بن حَمّون الصَّفا از پیامبران الهی است که پس از عروج حضرت عیسی (علیه السلام) در سال 29 میلادی به عنوان وصیّ آن حضرت به نبوّت مبعوث گردید. نام آن حضرت در قرآن کریم نیامده، اما در روایت های اسلامی به دفعات از او یاد شده است. علامه مجلسی روایت کرده که پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) خطاب به امیرالمؤمنین فرمود: «نسبت تو به من همانند منزلت شمعون است به عیسی» و مراد آن حضرت اشاره به جانشینی و وصایت امام علی (علیه السلام) بود، همان گونه که حضرت شَمعون (علیه السلام) جانشین و وصی مسیح (علیه السلام) گردید.
علامه مجلسی (رحمه الله) روایت کرده که نزد ائمه اطهار (علیهم السلام) کتابی هست به نام «کتاب شَمعونُ الصَّفا» و در آن کتاب از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و امیرالمؤمنین (علیه السلام) نام برده شده است ، اما مسیحیان معتقدند که حضرت شمعون (علیه السلام) نوشته ای از خود باقی نگذاشت و متونی که با عنوان «نامه ی اول و دوم پِطروس حواری» به او منسوب گردیده، توسط شخص دیگری پس از شهادت آن حضرت نوشته شده است.
آنچه باعث توجه مسلمانان و به ویژه شیعیان به حضرت شَمعون پیامبر (صلی الله علیه و آله) گردیده، آن است که بر اساس اخبار و روایات، نسب مبارک حضرت نَرجِس خاتون (علیها السلام) ــ مادر گرامی امام عصر (عج) ــ به آن حضرت می رسد، چنان که آن بانوی بزرگوار خبر داده که در خواب دید که پیامبر گرامی اسلام او را از شَمعون پیغمبر (علیه السلام) برای همسری امام حسن عسکری (علیه السلام) خواستگاری می کند.
مسلمانان معتقدند که حضرت شمعونُ الصَّفا (علیه السلام) به شهادت رسیده است. در سال 40 هجری هنگامی که امام علی (علیه السلام) به شهادت رسید، امام حسن مجتبی (علیه السلام) بر بالای منبر ایستاد و خطاب به مردم فرمود: «ای مردم، در چنین شبی شَمعون بن حَمّون الصِّفا کشته شد». درباره مدفن آن حضرت اختلاف است و مقابر متعددی در لبنان،ایتالیا، فلسطین و سوریه به او منصوب گردیده است. برخی مسلمانان معتقدند که حضرت شمعون الصفا (علیه السلام) در لبنان مدفون گردیده است. این بقعه در 20 کیلومتری جنوب شهر صور و 99 کیلومتری جنوب بیروت در روستایی به نام «مَشهدِ شِمَع» (محل شهادت شمعون) قرار گرفته است.
عبد الغنی النابلسی ــ سیاح و دانشمند مسلمان ــ این مکان را در تاریخ 1105/2/19 ق مطابق با 1693/11/17 م از نزدیک زیارت و در کتاب خود این گونه ثبت کرده است: «... ما در حالی که در نهایت شادی و سرور بودیم به مزار شَمعونُ الصَّفا [علیه السلام] رسیدیم. قبر او بر فراز تپه ی مرتفعی است و نزد مردم آن شهر چنین شهرت دارد که او [یکی] از پیامبران است».
در حمله ی نظامیان صهیونیست به جنوب لبنان، درب نفیس چوبی این بقعه که از
۶.۸k
۲۲ آذر ۱۳۹۲
دیدگاه ها (۸)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.